Het tweetal op het bankje zwijgt. Ze hebben oog voor elkaar noch voor het desolate winterlandschap om hen heen. Het kerkhof oogt verlaten. Ze lijken beiden ver weg met hun gedachten. Het enige wat hen bindt is een gezamenlijk blikveld. Een wat verweerde gedenksteen aan de overzijde van het houtsnipperpad.
Eens de reden van hun bestaan; later de oorzaak van hun verwijdering. Zoonlief. Een tragisch verkeersongeval op weg naar basisschool. Hun relatie verwerd tot een van wederzijdse fikse verwijten.
Een maal per jaar treffen ze elkander nog. Ze herdenken zoons verjaardag op een troosteloze februaridag. Ze zijn uitgepraat, de verwijten zijn opgeraakt.
Berustend in het lot lijken ze elkaar te zien. Even raken hun handen terloops de ander: bezegelde lotsverbondenheid.
Goed stuk, Joachim.
Tip: In het woord ālijkeenā zit een e teveel.
Kippenvel
@Joachim, een mooi verhaal. Uit het leven gegrepen. De tweede zin echter lijkt niet logisch, moet dat niet zijn ‘geen oog voor elkaar?’
‘de basisschool?’
@Joachim dit stuk vind ik in taalkundig opzicht lang niet zo goed als je eerdere inzendingen.
Je weet heel goed een sfeer neer te zetten, maar de(ze) lezer moet dan wel over het Ć©Ć©n en ander heen lezen.
@Desiree “Ze hebben oog voor elkaar noch voor het desolate winterlandschap” Dat kan hier uitstekend.
@Ineke, ik geloof je direct. Toch vind ik het niet zo mooi.
@Jelstein, excuses voor de misstap mijnerzijds.
@Desiree Joachim zul je bedoeld hebben.
Grammaticaal correct hoeft idd niet altijd ook mooi te zijn.
@Joachim, excuses voor mijn verkeerde advies en Jelstein, oeps!
Nog een keer editen; dan weer prima!
Dank allen.
Editen is nog nodig, maar kan hier niet.
Een heel mooi stuk vind ik. Goed de emoties beschreven.
@Joachim Je kunt DeFrank vragen om dingen voor je te veranderen. zie contact, links onderaan de homepage.
Wanneer je wat meer stukken op je naam hebt staan, kun je het veelschrijverschap (zie forum) aanvragen, dan kun je zelf dingen veranderen.