Fluisterend in de lange hal worden stemmen hoorbaar.
De schilderijen aan de wand zien toe op de tapijten op de vloer. De Chinese vazen met hun Turkse tulpen staan er nog altijd.
Wanneer de klok het uur begint te slaan, kijkt niemand daarvan op.
Slechts een enkeling weet dat er niets meer is dan dat wat er ooit was.
En slechts diegene die weet wat er is, weet niets meer.
Het bloemetjesbehang verliest haar bladeren gelijk de bomen buiten; en ook rondom de rhododendrons liggen ze al.
Wie weet wat er van overbleef als ze bleven leven?
Wie weet wat er gaat gebeuren wanneer de geest uit de fles komt?
Want die ligt er ook nog steeds. In de kamer.
Recente reacties