Stuifsneeuw, motsneeuw, natte sneeuw en plaksneeuw: als volleerde Eskimo’s laten nieuwslezers hun vijftig tinten wit door de ether schallen. Ondertussen help ik mijn zoon zijn met pyjama gevoerde spijkerbroek in z’n winterlaarzen te proppen. huiverig stapt hij in het schemerdonker de witte tuin in. Zich niet bewust van fileleed, reporters bij de Bonkevaart, verslaggevers die op tankstations weggebruikers interviewen over code oranje. Kleumend achter zijn rode sjaal, kijken zijn verwonderde oogjes in de witte wereld om zich heen.
Twee dagen later kopen we een nieuwe slee. In het Julianapark roetsjen we naar beneden en ontdekken we het enige fileleed dat Friesland rijk is. Een rij kinderen staat te wachten tot ze ook van de enige heuvel in de wijk kunnen.
Leuk hoe de prioriteiten van kinderen een andere wereld laten zien
De wondere wereld van kinderen. Leuk geschreven.