Ik zie het uithangbord âmuseumâ en aarzel of ik nog naar binnen zal gaan. Het is al kwart over drie. Iets trekt me er naartoe.
Er zitten twee dames aan een houten tafel, met een kaartsysteem voor zich. Verder zie ik niemand, geen enkele bezoeker.
âU bent hier goedâ, zegt de ene vrouw. âWe wisten dat u zou komenâ, vult haar collega aan. âHartelijk welkom, u wordt in onze collectie opgenomen.â
Ik zie dat ik in een kleine ruimte ben beland, die vol rommel staat. Weggaan kan niet meer.
Vlakbij mijn hoofd hoor ik een zoemend geluid, dat eerst nog bij de twee dames hoort.
Even later woel ik en voel mijn pyjama. Het is tijd om op te staan.
Leuk verhaal,Jose!
dank je en Gerda, de droom was echt!
Da’s een bizarre droom. Je zal maar opgenomen worden in een museum… wat voor museum dan?
Erg leuk Jose! Zo banaal kunnen dromen inderdaad zijn.
Niet leuk om als museumstuk bestempeld te worden. Maar toen… ging gelukkig de wekker!
@José, een leuk stuk en je hebt een leuke invalshoek gekozen.
Op tijd wakker. Gelukkig maar.
Inderdaad gek hoe je af en toe kunt dromen.