“Fijn dat u zo snel kon komen”.
“Wat is er zo dringend meester, moet ik mij ongerust maken?”
“Misschien wel. In het kader van het pestproject moesten de kinderen een opstel over buitenbeentjes schrijven”.
“Dat ging Sophia niet goed af? Of wilt u zeggen dat zij gepest wordt?”
“Dat laatste zeker niet. Het gaat hierom: ze heeft een verhaal geschreven over vreemdgaan en dat verontrust mij. Waar ter wereld praat u over met haar? En … wat valt er hier te lachen?”
“Sophia vroeg me laatst wat buitenbeentje betekende. Daarop hebben we naar de herkomst van dat woord gezocht. En ja, meester, dan kom je vanzelf bij een scheve schaats terecht”.
“Zoiets legt u haar doodleuk uit?”
“Lezen kan ze zelf”.
@Ineke; hahah, die Sophia. Leuk hoe de liefde voor taal er weer van af straalt.
@Desiree dankjewel. Ja Sophia en taal… dat zijn twee handen op één buik.
Slimme twist in de laatste zin
Eén kleine opmerking, ik van “een scheve schaats” -> “de scheve schaats” gemaakt, maakt het net iets sterker.
@GJ Dankjewel. Je opmerking kan ik niet plaatsen.
@Frank Hellup!! Bij verzenden telde het stuk 120 woorden, bij aankomst 121. Komt dat door het beletselteken?
…
Ik zal de leestekencorrectie-knop van het gastenformulier een dezer dagen ook even in het Kabinet zetten. Die functie corrigeert een hoop van dit soort dingen.
@Frank, ik vroeg al eens hoe op de juiste manier dat teken te plaatsen. In het kabinet wordt het tijdens het neerzetten niet als woord gerekend.
Het raakte ondergesneeuwd, die dingen gebeuren. Verder wat ik hierboven zei, zal het een dezer dagen oplossen.
@Desiree, dit weleens gelezen? Over taal gesproken … http://www.nederlandsmedianetw.....duidigheid
@Frank logisch toch, met al die sneeuw?
@Ineke, nee niet gezien maar erg leuk en doordacht. Instinctief pak je zulke zaken op maar het mooi om te lezen dat die bewustwording er al is bij jou. Ik heb dankzij nlp geleerd om niet teveel te je-en. ‘Dat doe je nu eenmaal.’ De lerares was streng, “nee hoor; dat doe ik helemaal niet.’ Dat ben ik nu afgeleerd maar als ‘je’ er op let doen een hoop mensen dat.
@Ineke mijn opmerking is er één van persoonlijke smaak, een scheve schaats of de scheve schaats is een accent verschuiving naar zoiets als bv “de notoire scheve schaats”. Iedereen leest wat anders tussen de regels en de scheve schaats zou in mijn gedachten terug verwijzen naar vreemd gaan, terwijl een scheve schaats een losse opmerking is. Nogmaals dit speelt zich allemaal in mijn hoofd af en heeft niets te maken met correct Nederlands taalgebruik, maar met intonatie die ik ervaar.
Mooi. Wel een beetje een rare leerkracht die moeite heeft met zo’n opstel en de ouders op gesprek vraagt. Ik heb van kinderen van groep 8 wel extremere verhalen gelezen en er nooit over gepeinsd om dat uitgebreid met de ouders te gaan bespreken.
@Hay Ooit, toen groep 5 nog klas drie was, moest mijn klas een opstel schrijven over wat je (van je eigen leven) zou veranderen wanneer je kon toveren. Eén jongen zei: “Maar meester, ik weet niks”. Waarop de meester zei dat wie niets wist, maar iets moest verzinnen, met de restrictie dat het echt moest lijken.
Mijn opstel, met een compleet verzonnen inhoud, werd door de meester zo serieus genomen dat hij mijn ouders op school uitnodigde.
En ja, ik ben het in mijn werk ook wel tegengekomen dat kinderen zo levensecht schreven, dat hun ouders voor een gesprek uitgenodigd werden.
@Desiree, jouw opmerking over “je” kan ik niet plaatsen.
@GJ De intonatie zoals jij die ervaart, heeft idd helemaal met jou te maken. Daar kan taal en vooral de betekenis van taal, de betekenis van uitdrukkingen, helpen om de intonatie “te vangen” welke door de schrijver bedoeld is.
Een scheve schaats is een figuurlijke uitdrukking, het is beeldspraak. Een metafoor, of hoe je het ook noemen wilt. Zo’n uitdrukking is zo vaak gebruikt, voor steeds hetzelfde verschijnsel, dat gelijk het verschijnsel in gedachten komt wanneer je de metafoor tegenkomt.
Je zegt niet “Piet rijdt op de scheve schaats” wanneer je bedoelt dat hij vreemdgaat. Het is niet de schaats die hier scheef gaat, maar de rijder.
“De scheve schaats” kun je dan ook letterlijk zo opvatten.
De ouder van Sophia zou nog wel hebben kunnen zeggen: “… dan kom je bij die scheve schaats terecht”. In dat geval zou “die” (met nadruk op die) een verwijzing zijn geweest naar vreemdgaan. Bezwaar tegen “die” is dat er nogal wat gezegd is tussen “vreemdgaan” en “scheve schaats” en dan zouden lezers kunnen denken dat “die” terugverwijst naar “buitenbeentje”. Omdat niet zomaar aangenomen kan worden dat elke lezer de herkomst en de samenhang kent van “buitenbeetje” in relatie tot “scheve schaats” (wat ook een andere betekenis kan zijn dan “vreemdgaan” is bewust gekozen voor “een”. Omdat “een scheve schaats” altijd de betekenis heeft van iets doen dat niet juist is, en “de scheve schaats” op de schaats zelf slaat.
“De notoire scheve schaats” lijkt mij niet een goede uitdrukking/zegswijze te zijn. “De notoire vreemdgaander) echter wel. Je zou ook kunnen zeggen: “de notoire scheve schaatsenrijder”. Dan is “de” wel juist, omdat dat op de persoon slaat, niet op de schaats.
@Ineke, Ik snap wat je schrijft, maar gelukkig hoeven we het niet altijd eens te zijn. Een scheve schaats zoals jij hierboven beschrijft heeft een iets andere betekenis dan zoals ik die bedoel. Ik doel namelijk niet op de persoon, maar op het fenomeen wat de scheve schaats vertegenwoordigd, namelijk zaken die in de context van het geschrevene moreel verwerpelijk zijn. Daarbij zie ik vreemdgaan in die context als synoniem voor “een scheve schaats” rijden, maar het geheel van morele verwerpelijke zaken als fenomeen vertegenwoordigd door “de” scheve schaats. In gesproken taal zou “de” beklemtoond worden, dat is ook wat ik bedoel met intonatie. Het fenomeen op zich kan best als notoire of infaam ervaren worden.
@Ineke, ik snap dat je het niet begrijpt, een kronkel van mijn geest.
@Desiree
Briljant
Hilariesj
@Hay, mijn reactie gezien mbt wat jij schreef onder deze inzending?
@MaLingAan Dankjewel voor je compliment!
@ Ineke
Ja, ik had het al gelezen. Ik denk dat er ook wel een duidelijk verschil is tussen groep 5 en 8. Kinderen van 11 en 12 jaar zullen niet zo snel rechtstreeks dingen in een opstel zetten waarvan ze weten dat hun ouders daar niet blij mee zijn. Jongere kinderen doen dat denk ik eerder.
Als je oudere kinderen en hun thuissituatie goed kent, kun je indirect ook veel uit hun opstellen halen, maar je moet wel voorzichtig zijn met je conclusies. Dat laatste moet je trouwens altijd.
@Hay klopt allemaal, wat niet wegneemt dat ik van zowel jongere als oudere kinderen weet dat de ouders op school uitgenodigd werden vanwege de uitlatingen van een kind in een opstel. Van jongere kinderen ook wel vanwege wat een kind vertelt tijdens een kringgesprek.
Hay en dan doel ik steeds op dingen welke het kind fantaseerde.