‘s Morgens drink ik sterke koffie. Zo verdrijf ik de demonen, die achter mij aan, al wervelend en temerig fluisterend, de trap afgedaald zijn.
Halverwege de morgen worden de eerste bressen geslagen. Dan voel ik ze, zoals al die andere dagen, aan de randen van mijn ik knagen.
‘Ho,’ roep ik keihard. Niet dat het helpt, maar Reset, mijn twaalfjarige setter, schiet overeind en jankt als een afgekeurde brandweersirene. Dat helpt wel.
Ik lijn Reset aan en loop met hem naar het park. Ze volgen me niet. Waarom zouden ze ook? Vroeg of laat kom ik terug.
Als Reset ’s avonds in slaap valt, komen ze me halen. Ik verzet mij niet. Al mijn kracht heb ik nodig. Voor morgen.
Oorspronkelijk stond er ‘demonen’ waar het nu ‘hersenschimmen’ geworden is. Dat heb ik niét aangepast om alsnog aan het weekthema mee te kunnen doen, maar omdat het woord ‘hersenschimmen’ achteraf toch beter aangeeft wat ik bedoelde.
Ik denk dat het net zo onnatuurlijk is om het themawoord bewust niet te gebruiken (waar het wel op zijn plaats zou zijn) als andersom.
@Hay goed stukje. Echter met je commentaar ben ik het niet eens. Demonen had hier inderdaad net zo goed gekund en als je het goed doet levert het ontwijken ontwijken van het themawoord vaak heel verrassende, creatieve hersenspinsels op.
Dat laatste ben ik zeker met je eens. Maar dan ben je creatief en niet geforceerd bezig met het ‘ontwijken’ van het themawoord.
Je brengt me wat betreft de keuze tussen demonen of hersenschimmen aan het twijfelen. Demonen had ik oorspronkelijk puur op het gevoel geschreven. Soms is zo’n gevoel een betere raadgever dan je verstand. Ik laat het voorlopig even zo. Eens kijken of er meer reacties komen.
@Hay, gisteren toen je het stuk net geplaatst had, had ik het al gelezen. Een goed stuk, waar ik nog wel iets bij op wilde merken, maar het was al laat …
En nu lees ik dat je van die demonen hersenschimmen hebt gemaakt.
Gezien de betekenis van de woorden hersenschimmen (iets dat alleen in de verbeelding bestaat of mogelijk is) en demonen (bovennatuurlijk wezen dat mensen en hun handelingen beheerst) lijkt demonen een veel betere keus te zijn voor dit verhaal.
@Hay en ja, ik heb verschillende keren een stuk binnen een thema geschreven, maar het themawoord daarbij bewust niet gebruikt. Dat is niet onnatuurlijk maar een keuze.
Ik denk dat het themawoord vaker geforceerd gebruikt wordt dan gemeden.
@Hay, dan nu over je stuk:
– Zo verdrijf ik de hersenschimmen, die achter mij aan, al wervelend en temerig fluisterend, de trap afgedaald zijn.
Dat leest niet lekker en daar lijkt het woord “al” vooral voor te zorgen.
Omdat hersenschimmen in feite alleen in de verbeelding bestaan, vraag ik me af of alleen die hersenschimmen op de trap verdreven worden, of alle. Of denkt de ik dat die hersenschimmen echt bestaan?
Kijk in dit verband even naar: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/komma-voor-die-dat
@Hay een goede titel heb je gekozen.
@Ineke
De reactie van G.J. bracht me al aan het twijfelen over de vraag of die verandering van ‘demonen’ in ‘hersenschimmen’ wel zo gelukkig was. Na jouw commentaar ben ik over de streep en kies ik alsnog voor de oorspronkelijke versie, dus voor ‘demonen’.
Dat mijn stukje zo weer uit de lijst voor het weekthema verdwijnt, vind ik geen probleem.
@Hay, ik had ongelijk, het is niet net zo goed, dit leest net iets lekkerder
Briljante naam voor de hond Verder sterk, echt een gevecht met & overgave aan de demonen.
@Hay, Zo lees ik je verhalen het liefst, goed verteld. Mysterieus.
Allemaal bedankt!
Ik probeer ook wel eens iets luchtigers te schrijven, maar stukjes als ‘Reset’ liggen me denk ik beter. Maar goed, je moet ook variëren. Misschien wordt het de volgende keer wel weer eens pure fantasy.