De meeste zijn maar heel gewoontjes. Soms maken ze je leven prettiger of simpeler, soms juist lastiger of duurder. Eén eigenschap hebben ze allemaal gemeen. Je kunt ze nooit voor langere tijd vermijden.
Er zijn ook bijzondere soorten. Die brengen je in een roes of dompelen je onder in een warm bad. Dat zijn de exemplaren die met zorg geschapen en liefdevol gepresenteerd worden in een magisch aandoende ordening.
Alles in onze levens heeft een lichte en een donkere zijde. Ik heb het niet over de dagelijkse missers die ons allen overkomen omdat wij nu eenmaal mensen zijn. Ik doel op de speldenprikken, vlammende pijlen en tijdbommen die gecreëerd worden om te beschadigen of te vernietigen. Toetsenborden kunnen aanvalswapens zijn.
Wie mijn stukje meteen las, zette ik misschien op het verkeerde been. Ik heb er nog wat mee zitten knutselen.
@Hay, grappig stukje, de eerste paar regels was ik nieuwsgierig waar je zou komen. Naar mijn idee zou het nog leuker zijn als je ‘het toetsenbord’ bewaard tot het einde.
@Hay, oooooh, dat heb je al gedaan.
Heb ik je eerste stukje gelezen?
Ik denk het wel. Na één keer herlezen besloot ik dat eerste toetsenbord er uit te gooien. Mooi dat je die gedachte gelijk bevestigt;-)
@Hay, great minds think alike
@Hay Mooi geschreven. Omdat er ‘meeste’ staat in de eerste zin, is duidelijk dat het om een ding moet gaan, maar je weet tot het laatst de spanning erin te houden, ik dacht niet aan een toetsenbord.