Ze krijgt schilderles van een oude meester. Deze week is de opdracht: een kinderportret. Ze kiest een foto uit van haar dochter en gaat aan de slag. Na een paar dagen is ze klaar. Tevreden zet ze het schilderij te drogen. Hij moet het wel perfect vinden: het is een prachtig kind en ze heeft haar goed getroffen. Tijdens de les kijkt ze trots naar het resultaat, maar dan… Lieve help!. Nee! Er zit een onbedoeld vlekje op haar wang. Snel – te snel – corrigeert ze en schiet uit. Ze herstelt het, maar het is niet meer perfect. Hij ziet het en zegt filosofisch: ”Zo gaat het ook met opvoeding. Onbedoeld beschadigen ouders hun kinderen in het streven naar perfectie”.
« Pa's schilderij
Vleugellam »
« Pa's schilderij Vleugellam »
Communicatie
Perfectie
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van JelStein of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
17 reacties
Reageren
« Pa's schilderij Vleugellam »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Cactus)
Reacties
- Ewald Hagedorn: @Han. Zeker verdiend. Hartelijk gefeliciteerd.
- Han Maas: @José. Zo is het ook bedoeld.
- José van Rosmalen: de wereld verandert snel maar kinderen passen zich het makkelijkste aan
- José van Rosmalen: dank @Hekate
- José van Rosmalen: je boosheid spat er van af, ik kan alleen de tekst niet helemaal plaatsen
- José van Rosmalen: mooie schets van de ontwikkeling van de jongen, tegen de (voor|)oordelen in
- José van Rosmalen: verdrietig, je geeft het tijdsverloop en de kanteling in de relatie goed weer
- José van Rosmalen: ik zie er ook wel de humor van in
- José van Rosmalen: Het verleden blijf je koesteren, ook in de gedaante van een cactus
- José van Rosmalen: Ik denk dat er meerderen tegen opzien, beeld van eenzaamheid roep je op
- José van Rosmalen: een mooi afscheid van leraar klassieke talen
- José van Rosmalen: dank @Berdien, @Hekate en @judith
- Mien: Save the best for lest! Toppertje, net als stekelige Theo. Maar geef mij toch maar liever Mischa, met zijn...
- Berdien Blaak: Mien: je maakt het aanlokkelijk de tentoonstelling te bezoeken. De details geven een compleet plaatje.
- Berdien Blaak: Jose: raak gedicht. Kort krachtig en volledig.
Recent
- het kreatuur
- Daar
- Dicactus
- Misbruik
- Een Prettig Gesprek
- Een zeldzame cactus
- Kus de cactus
- Een mantelzorgster is een powervrouw
- Stekels
- Cactus in de schijnwerpers
Terwijl een vlekje juist dat extra’s kan geven wat het kind, uh het schilderij ‘perfect’ maakt
@jelstein, origineel verhaal. Die laatste zin ben ik nog niet over uit. Het is voor mij te generaliserend.
@desiree Een poging om het te verduidelijken:
Als een ouder een kind iets aan/afleert, is het kind zijn originele, authentieke handelen reeds kwijt. Daarmee zal het altijd denken “hoe heurt het?” ipv dat het op eigen ingeving handelt.
Wij noemen dat beschaving. Beschaven (…), schaven gaat altijd gepaard met een soort pijn, strikt genomen is een kind daarmee “beschadigd” in zijn oorspronkelijke ik.
Wijs mij in deze een (1) perfecte ouder aan, dan zal ik de uitspraak nuanceren naar “sommige ouders”.
@jelstein, ik snap je punt. Wanneer ik mijn kind mijn waarden overdraag of hem/haar verbeter is dat niet omdat ik streef naar perfectie. Het kind is nl al perfect. Ik weet ook niet of er veel of sommige ouders zijn die ‘streven naar perfectie.’ Ik weet alleen dat dat niet bij mij speelt.
@jelstein, ik voel wat voor de opmerking van Desiree: en eigenlijk zeg je het zelf eerder: snel, te snel verbeteren, bijschaven dat geeft het ongewenste resultaat in het schilderij. Ik denk dat dat met opvoeden ook zo is: als de ouder streeft naar afspiegeling van zijn eigen beeld, kan dat als snel, te snel uitpakken. Als de ouder aan zijn eigen wens voorbij kan kijken kan bijschaven tot mooie (authentieke) beschaving leiden…
@greta @Desiree. In wezen zeggen jullie hetzelfde.
Zodra men iets wilt bijschaven is er sprake van “ik vind het niet volmaakt in de huidige staat”, anders zou men het immers laten zoals het is.
Denk maar eens terug aan je eigen jeugd en wat je zelf achteraf vervelend omdat “het anders moest” van je ouders. Je bleef vast niet in die ongewenste situatie. Of?
@Jelstein, ‘Onbedoeld beschadigen ouders hun kinderen in het streven naar perfectie”. dat is de zin waar ik over struikel. Wat is perfectie?
Niet alles dat je een kind leert is per definitie verkeerd. Bijschaven is ook uitleggen waarom bepaalde dingen niet kunnen. Zoals een spin doodslaan bv. Ik leg dan uit dat een spin een heel nuttig beestje is en ik zet hem dan buiten. Dat is niet vanwege perfectie, dat heeft voor mij te maken met respect voor alles dat leeft. En natuurlijk doen we het soms/vaak niet goed, maar heeft dat met perfectie te maken?
@desiree nee dat niet. Het gaat over die kleine dingen waarvan een kind later vindt dat hij door zijn ouders ertoe gedwongen werd. ” Ik mocht nooit …. of ik moest altijd .. ” is de gedachte die dan opkomt. Het heeft en frustratie of soms een “eeuwig” verwijt als resultaat.
Denk eens aan jouw ouders vanuit die invalshoek. Er is vast wel een vlekje dat in jouw geheugen als zodanig is verankerd.
@Jelstein, ja, natuurlijk is dat er. Of mijn ouders streefden naar perfectie? Dat denk ik niet.
Dat vlekje zou ook een mooie metafoor zijn in die laatste zin.
@desiree de laatste zin verwijst met het woord ‘zo’ naar ‘ het vlekje wegwerken’ en daarmee is de metafoor m.i. aanwezig.
Héél mooi!
Wat mooi, Jelstein, en zo is het ook. Een vlekje wegwerken, lukt meestal niet… Mijn hart heb je!
Mooi. Ik ben het er wel mee eens.
Ook de reacties passen er perfect bij. Het maakt het plaatje compleet.
Gelukkig is niemand perfect, maar het streven blijft mooi
Mooie ‘gelijkenis’.