Sterk zijn ze geworden, de jongere generaties durven weer te schreeuwen, de ouderen zijn gehaaid in het overleven van dictaturen en conservatieve religieuze wetten. En van een crisis.
Denk maar niet dat ze snel ten onder zullen gaan. Ze hebben net zoveel schulden gemaakt als wij, maar hun schulden zijn relatief kleiner, ze verdienden immers altijd al veel minder.
De ellende is groot maar armoede was er kind aan huis en met een kilo garbanzos en een oude kip kun je veel monden vullen.
Ons volkje is verwend.
Onze baasjes frauderen, zonder de naam fraudeur te krijgen, in het christelijke geniep.
Wij gaan ten onder aan ons starre, misplaatste vertrouwen, vertrouwen dat mijn generatie Spanjaarden al lang niet meer had.
Fraudeur is tegenwoordig geen criminele activiteit meer, maar een beroep. Een dorpsgek is niet meer een zonderling van een afgelegen dorp,sinds enige tijd hebben we daar meer van dan ons lief is, vooral in het ooievaarsdorp Den Haag en een grote binnenplaats.
Vertrouwen – vies woord – is geschrapt uit de Van Dale en heeft plaats gemaakt voor WANTROUWEN.
Cultuurpessimisme in optima forma, nog slecht geschreven ook.
En zo’n @anoniem is dus de reden dat ik nog maar weinig te vinden ben op 120 woorden. Het anonieme reaguurvolk is overal hetzelfde: Weinig elegant, slecht opgevoed en geen argumenten.
@Gavi, gewoon blijven schrijven.