Drie decennia werk ik op deze campus. Al die tijd is het goed gaan. Slechts één smetje op mijn blazoen, 20 jaar geleden. Ze was een bloedmooie studente. Ik heb het nooit geweten. Tot vandaag. Het begint te sneeuwen terwijl de avond valt. Onverwacht loopt een mooie vrouw mij tegemoet. Ik voel mij onweerstaanbaar aangetrokken tot haar. Ze heeft iets dat mij bekend voorkomt. Ik pak haar arm vast. Dan schreeuwt zij: ”Jij hebt mijn leven geruïneerd!” Plotseling… een kleine worsteling. Zij is sterker, duwt mij bruusk van zich af. Ik glijd weg en stoot mijn hoofd aan een stoeprand. Hevig bloedend kruip ik weg van haar. Haar blik…
Het is zo koud. Ik voel dat sneeuw mij overdekt. Ik…
@Jelle, mooi jouw invulling/aanvulling van de sneeuwman, vanuit zijn oogpunt gezien. Leuk dat je mijn verhaal hebt opgepikt. Ben vereerd! Een hartje, vanzelfsprekend
http://120w.nl/2013/de-sneeuwman-2/
@Irma ja jij joeg met jouw stuk mijn hoofd (lees fantasie) op hol en dus zocht ik de uitlaatklep in http://120w.nl/2013/onvermoed-verleden.
Dank daarvoor
Mooi gespard zo.
@Jelle, Ik kan me voorstellen dat het zo is gegaan. Dat is het leuke van zo’n open einde. In mijn hoofd was het weer anders. Is trouwens wel een leuk idee; om vanuit 1 stukje verschillende vervolgverhalen te maken. ‘Al die tijd is het goed gaan.’ nog even aanpassen.
@Jelstein, was zojuist even op het forum en zag dat ‘great minds think alike.’ weer eens bevestigd wordt. Ik probeerde te reageren maar kreeg de melding ‘body is vereist’ dus ik checkte even of mijn lichaam nog aan mijn hoofd wast zat. Wat wel het geval is. Dus hierbij; leuk idee, mochten er meer mensen mee willen doen, ik wil ook wel.
Altijd leuk als je elkaar kunt inspireren.
Toch je eigen behoefte aan uitleg na zo’n open einde ingelost.