Paus Fransiscus kijkt me recht in de ogen. Hij slaat een kruis in mijn richting. Ik buk razendsnel, om te voorkomen dat er iets goddelijks op mij zal neerslaan. Achter mij staat een argeloze toeschouwer. Hij wordt geraakt door de zegening, keihard, tussen de ogen. Het wordt weer wennen: een pausmobiel zonder kogelwerend glas. De zegeningen komen nu weer als vanouds aan.
En dan nu het spannendste moment: de paus stopt voor een groepje kinderen. Gelukkig is het alleen maar een begroeting en blijft hij van hun kruis af. De kinderen zingen: ‘Dag Sinterklaasje daag daag,’ en vragen zich verbaasd af waar zijn baard is gebleven.
‘We hadden onze kinderen best kunnen meenemen,’ sist Alexander gepikeerd naar zijn overbezorgde Maxima…
Mooi stukje!
He, wat een lekker smeuïg stukje! Kan helaas maar 1 hartje geven.