Ik had het nooit mogen doen, kijken in haar dagboek. Het was echt niet mijn bedoeling, maar het lag open op haar bed toen ik de lakens wou verversen. Mijn oog viel net op dat ene woord: zwanger. Voor ik het wist, had ik de hele pagina gelezen. En nu wist ik het ook.
Ze zal het direct zien dat ik het nu ook weet. Moest ik het dagboek weer op het bed leggen? Vreemd, ze zou anders nooit haar dagboek op bed laten liggen. Had ze het met opzet gedaan? Ik nam iets om te schrijven en schreef op het open blad: ‘Ik weet het schat.’ En nu wacht ik hier beneden aan de tafel met een klein hart.
Beste ipoezie, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie