Ontelbaren beginnen keer op keer opnieuw wanneer zij een notitie daarin maken met: “lief dagboek”. Alsof het om een beminde gaat die aangesproken wordt. Een vertrouweling die alles begrijpt en nooit tegenspreekt, die alles aanvaardt en nooit tegenwerpingen maakt. Een psychiater met het noodzakelijke geduld voor een patient. Een denkbeeldige beminde minnaar, die toelaat aangeraakt en gestreeld te worden met vluchtige vingers als vlinders die het papier van zijn boek beroeren en meer warmte teruggeeft dan een levensechte. Desondanks toch meer sensualiteit opslorpt dan terugschenkt. Een dagboek is als een opblaaspop die alles aanvaardt, voor alles open staat. Geen gedachten kunnen zo schunnig zijn dat het lief dagboek de inkt waarmee ze worden neergeschreven zal afstoten van zijn ontelbare pagina’s.
@Jozef, naar mijn bescheiden mening zit er absoluut potentie in dit verhaal. Ik bespeur echter een aantal onduidelijkheden die afbreuk doen.
Aan Desiree Felen: graag meer details over de onduidelijkheden. Pas dan kan ik er op antwoorden.
@Jozef Zo kan men er ook over denken
Zo denkt men er dan ook over.
@Jozef; onderstaande tekst is puur mijn mening. Ik ben geen grammatica expert maar schrijf dit vanuit mijn gevoel. Onderstaande mening is niet om je af te kraken.
Ik vind deze zin niet zo lekker lopen:
Ontelbaren beginnen keer op keer opnieuw wanneer zij een notitie daarin maken met: “lief dagboek”. (met name ‘daarin’ vind ik niet soepel lopen.)
‘meer warmte teruggeeft dan een levensechte.’ Geeft een dagboek warmte terug?
“dat het lief dagboek de inkt waarmee ze worden neergeschreven'(Deze zin moest ik ook een paar keer lezen, ik weet niet of het klopt maar loopt niet zo soepel, met name ‘waarmee’)
Ik hoop dat je er wat mee kunt.
@jozef Ik ben het maar deels eens met de kritiek van @Desiree. Ja de zinnen lopen niet helemaal soepel, maar dat hoeft voor mij ook niet.
Het is taaltechnisch correct en ik zie “warmte teruggeven” in overdrachtelijke zin. Wat mij betreft dus niets mis.
Blijft wel dat de lezers 2 a 3 keer moet lezen voordat hij alle zinnen helemaal bevat.
Een beetje moeite doen is ook wel eens leuk, toch?
@Jelstein, een stukje een paar keer lezen is juist leuk, daar ligt het niet aan. Het is met name ‘daarin en waarmee’ waar ik ‘moeite’ mee heb. Misschien geeft een dagboek wel warmte, dat weet ik niet. Ik ervaar het in ieder geval zelf niet zo. Zo is het mooi dat we allemaal een andere mening hebben.
@Jozef Ik kan me vinden in de kritiek van Desiree.
Ook ik struikel al bij de eerste zin en vraag me dan ook af: wat staat daar nu precies?
– Ontelbaren beginnen keer op keer opnieuw wanneer zij een notitie daarin maken met: “lief dagboek”.
Er staat kennelijk dat hele legers mensen steeds opnieuw beginnen te schrijven met “Lief dagboek” (Ja, Lief moet met een hoofdletter).
Er staat niet waarin die notitie gemaakt wordt.
Wat mij betreft is het hoogdravende taal en worden er veel meer woorden gebruikt dan nodig is. Waarmee het verhaal niet gediend is.
Meerdere zinnen zijn veel te lang. Dat houdt de aandacht niet vast. Was het een langer verhaal, dan zou al lang afgehaakt zijn.
aan Desiree Felen (en meteen ook anderen: het woord in de eerste zin “daarin” slaat natuurlijk op het dagboek. Daarin… waarin?: in het dagboek. Als de zin zou geweest zijn: “Ontelbaren beginnen keer op keer opnieuw wanneer zij een notitie maken in hun dagboek met “lief dagboek”.
Ja, een dagboek geeft warmte terug (althans metaforisch).
In de laatste zin worden met “waarmee” uiteraard de gedachten bedoeld… Geen gedachten kunnen zo schunnig zijn dat het lief dagboek de inkt waarmee ze worden neergeschreven enz; “ze”? de gedachten…
Het is allemaal niet zo ingewikkeld als je denkt. Het kan zelfs leuk zijn als zinnen meermaals moeten gelezen worden en niet alles op een presenteerblaadje hapklaar wordt geleverd (leesklaar dan in deze context).
@Jozef begrijpen wat er staat doe ik prima. Maar het leest niet lekker. En dat komt niet omdat het niet hapklaar is. Dat komt door je taalgebruik. Te gezocht, te gemaakt, en onnatuurlijk.
Ik vind het juist wel leuk voor de verandering om eens te worstelen met lastige zinnen, Er is tenslotte geen 120w norm die soepel en simpel voorschrijft, hoewel ik daarvan een voorstander ben
@Ger Soepel is niet per definitie ook simpel.
@Jozef, Ik vind niet dat de zinnen of je verhaal ingewikkeld zijn, ik begrijp de bedoeling en vind het thema mooi verwerkt. Ikzelf zou voor een andere zinsopbouw kiezen en dat heb ik duidelijk gemaakt hoop ik. Zoals je zegt in je commentaar; ‘Ja, een dagboek geeft warmte terug.’ spreek je in eerste instantie voor jezelf en niet voor iedereen toch? Mijn dagbboek gaf mij geen warmte terug, ook metaforisch heb ik dat zo niet ervaren. Als je het in een ik-vorm had gegoten had dat makkelijker gelezen. Je schrijft alsof het voor iedereen (de ontelbaren)zo is.
Ik zie mijn dagboek metaforisch in de verste verte niet als een opblaaspop. Zou er om hebben gelachen hebben als ik-vorm was gekozen.
@Jozef Wat Desiree hierboven schrijft, kan ik beamen. In die zin, dat je het stuk zo algemeen maakt alsof het voor iedereen op zou gaan. De verteller lijkt een alwetend iemand te zijn en het verhaal wordt met een behoorlijke stelligheid gebracht.