Ze kan het krantenbericht maar niet uit haar hoofd zetten. In de nacht van 21 op 22 januari 1943 kregen 1069 psychiatrische patiënten van het gesticht “Het Apeldoornsche Bosch” een vorstelijke behandeling. Veertig wagons stonden klaar om hen naar het station te brengen. In pyjama gehuld of zelfs naakt gingen ze de trein in. Er was geen tijd te verliezen. Het resort lonkte. “Levensonwaardige mensen” kon je immers alles wijs maken.
Haar dochter neemt ook vaak de trein en reist altijd met haar metgezel schizofrenie. Die houdt zich koest dankzij antipsychotica en goede begeleiding van de ggz. Moederliefde doet de rest.
“Ik ben er bijna”, sms’t haar dochter.
Zij zet alvast thee. Het is 2013 en goddank niet 1943.
Rilling. Mooi geschreven, inderdaad fijn dat er nu meer begrip & zorg is!
Hoi Inge,
Dank voor je compliment. Er heerst nog veel onbegrip en onwetendheid. Veel mensen willen geen psychiatrische patiënte als hun buurvrouw. Door het huidige politieke klimaat neemt de verharding toe. Mensen worden tegen elkaar uitgespeeld. Jongeren, ouderen, zwakkeren. Met een mooi woord: polarisatie. Mensen worden gezien als een product dat geld moet opbrengen voor de maatschappij. Kan je dat amper, dan dien je zo snel mogelijk het veld te ruimen. Die richting gaan we wel op met de afbraak van de verzorgingsstaat. Ik probeer lezers tot nadenken te stemmen via mijn stukjes en mijn boek ‘VOLG DE BLAUWE LIJN’.
Het Apeldoornse Bosch was een Joodse Psychiatrische inrichting. Ik heb een aantal jaren gewerkt in het Sinaï Centrum in Amersfoort als leerling Psychiatrisch Verpleegkundige. Ook een Joodse inrichting die 1962 is opgericht om de zorg van Joodse psychiatrisch patienten over te nemen en heel goed was in trauma zorg.
Er wordt niet veel aandacht meer besteed aan deze zaken. Helaas. Het economisch/politiek klimaat van nu doet me weleens denken aan het Duitsland van 1933. Ik hou mijn hart vast voor de radicalisering. We leren immers maar weinig van onze geschiedenis…
Ik kan niet één boek opnoemen dat symbool staat voor het leed van psychiatrische patiënten, hen aangedaan in WO II. Als het aan mij ligt, komt dat boek er. Ik doe mijn best!