Ik sta tussen de schuifdeur van coupé naar balkon en vice versa. ‘Zitten!’ hoor ik achter me. Ik kijk om en zie een vrouw met een enorme bouvier voor haar neus. ‘Zit!’ Ze geeft een rukje aan de riem en kijkt haar medepassagiers veel betekenend aan. ‘Hij luistert zó slecht hé? Fifi! Hierrr! Néé!’ Ik zie de bouvier op me af komen galopperen. Links en rechts proberen medepassagiers hem nog af te leiden door ‘m aan te halen met lieve woordjes en zelfs met een broodje kaas! Maar het beest is onhoudbaar. Als ik niets doe word ik verpletterd, denk ik bij mezelf. Ik doe een stapje terug. Dà t doet de deur dicht. De hond vliegt ertegenaan: ik ben gered.
« Moedertje NS
Treingesprek »
« Moedertje NS Treingesprek »
Communicatie, Fictie, Maatschappij, Mensen
Hond
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Michiel van Driel of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« Moedertje NS Treingesprek »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Degeneratie)
Wegmoffelen door H2OWritez
Recent
- Hoe wil jij herinnerd worden?
- Deurmat
- Gescheiden
- Duitse staander
- Anderhalvemeterman
- Levendig
- Een beste beurt
- Afscheid
- Gedachteloos
- Het mocht niet zo zijn.
Leuk verhaal
Dank u wel mevrouw Wolf.
Welkom!