Na een dringende oproep van het ziekenhuis, waar manlief vanwege hartklachten een dag eerder ter observatie is opgenomen, spoed ik me erheen. Vanmorgen om half negen is me nog verteld: „Uw man mag straks na de fietsproef naar huis.” Een half uur later krijg ik te horen dat zijn toestand kritiek is na een zwaar hartinfarct, meteen na het eerste telefoontje. Op het ergste voorbereid stap ik zijn kamer binnen. Groot is mijn verbazing als ik de patiënt rechtopzittend aantref, met praatjes voor tien, alsof er niets is gebeurd. Hij heeft zelfs de grootste lol! Pas veel later besef ik dat “Mazzel en Morfine” een vrolijkmakende cocktail is.
Zes weken en vijf omleidingen later is hij gelukkig weer als herboren.
Mooi!
@ Irma, dank je.
Het is gelukkig al weer vijftien jaar geleden dat dit gebeurde,
maar hij is destijds echt door het oog van de naald gekropen.
Ik wist natuurlijk niet met zekerheid of je stukje autobiografisch was, maar ik had wel een vermoeden. Dan komt het wel heel dichtbij, moedig geschreven!
@ Irma, nogmaals dank.
@Gerda, een heftige ervaring lijkt me. Goed geschreven.
@Desiree, dank je.
@Gerda Het zal je gebeuren!
Opmerkingen:
– praatjes voor tien hebbend
Dat hebbend is niet zo mooi. “met praatjes voor tien” zou ook heel goed kunnen
vrolijk makende
Mag hier aan elkaar geschreven worden.
@Ineke
Dank je, suggesties toegepast
@Gerda Ziet er goed uit!
@ Ineke, fijn om te horen ( lezen )
Wat mij opvalt is dat je het ene moment in de verleden tijd spreekt, en even later weer in de tegenwoordige tijd. Door elkaar.
@Unknownskin
Na wat denkwerk een aanpassing gepleegd.
Mooi Gerda, fijn dat het goed is afgelopen. Lachen is een goed medicijn