De twee vrouwen staren bezorgd naar beneden. Het felle licht verblindt mij. In hun ogen is deze opening waarschijnlijk een gapende krater. Het is aan mijn zicht onttrokken. Het is moeilijk te beoordelen vanuit mijn positie. Ik heb er geen beeld bij. Gespannen wacht ik op wat gaat gebeuren. Ze willen ingrijpen, mij helpen, maar wat te doen? Ze overleggen. Dan zegt degene die de leiding heeft kordaat: ‘Help mij. Pak die slang dan zuigen we het overtollig vocht weg.’ In deze ongemakkelijk houding voel ik mij verkrampen. Zij buigt zich over de krater en plaatst de slang op een strategisch plaats. Dan grijpt zij naar haar gereedschappen. Even later verlaat ik opgelucht mijn benarde positie. Tot over zes maanden …
@Jelle grappig