Rillend van de kou loop ik over straat, schichtig om me heen kijkend. Ik zie de boze blikken van de mensen die me passeren en ik ben extra op mijn hoede wanneer iemand van achteren komt om me in te halen. Soms krijg ik zomaar een schop en daar heb ik vandaag geen zin in. Rotmensen. Ik wou dat ze allemaal ingesneeuwd zouden raken en dat ik dan heel snel zou groeien zodat ik makkelijk boven de sneeuwhopen zou uitkomen. Ik zou ze niet uitgraven. No way. De enige vriend die ik had is vorige week overleden. Zomaar, boem… Dood. Ik heb staan janken als een klein kind. Toen de auto kwam om hem te halen sprak ik luid: “Woef!”
Pas na het laatste woord heb ik door dat een hond over zijn verdriet vertelt. Mooi.
Of zou je het al van de titel kunnen afleiden,INEKE?
Dank je
@Skin Een bijzondere invalshoek heb je gekozen.
Moeite heb ik met:
– Ik zie de boze blikken van de mensen die me passeren en ik ben extra op mijn hoede wanneer iemand van achteren komt om me in te halen.
Passeren betekent voorbijgaan. Dan zou of de één of de ander op zeker moment om moeten kijken om elkaar in de ogen te kunnen zien.
@Lousje Bij de titel probeer ik me vaak al een voorstelling te maken van wat er komen gaat. Koud en trouw en dat binnen het thema doet dan vermoeden dat een hond zijn baas of of vrouw onder de sneeuw vandaan gaat halen. Maar zo voorspelbaar was de titel toch niet helemaal.
Ineke, als je elkaar tegemoet loopt en vervolgens langs elkaar passeer je elkaar toch ook? Dan kun je elkaar in de ogen kijken voordat het moment daar is dat je elkaar daadwerkelijk voorbij bent gelopen.
@Skin Dat klopt in zoverre dat je dan elkaar passeert.
@Skin Passeren is zowel iemand/iets voorbijgaan als langs iets/iemand gaan. Binnen jouw zin ervaar ik passeren daarom als een vreemde constructie.
@Ineke dat schrijf ik toch. “Passeren” betekent “voorbijgaan” en je kunt elkander tijdens het voorbijgaan wel aankijken dunkt me
Als wij naar elkaar toelopen kunnen wij elkaar aankijken totdat we elkaar gaan passeren. Daarna is dat een gepasseerd station.
Skin ik ben het me je eens. Iemand en passant aankijken doe ik vaak.
@Skin Voorbeeld: Ik word gepasseerd, betekent: ik word voorbijgegaan. Dan word je dus ingehaald. Dat kan wanneer je loopt, in de auto zit, of een schaatswedstrijd rijdt. In al die gevallen komt er iemand van achter en die gaat je voorbij.
Je kunt ook gepasseerd worden wanneer iemand promotie maakt terwijl jij aan de beurt was. Ook dan gaat iemand je voorbij.
@Skin Maar het is jouw stuk, dus jij bepaalt wat er staat.
@Ineke, passeren is geen synoniem voor inhalen. Dat geldt alleen wanneer het gebruikt wordt als in jouw promotie-voorbeeld. Je kunt elkaar wel degelijk frontaal passeren. Face-to-face. En zeker is het mijn stuk en bepaal ik wat er staat maar reacties waardeer ik wel hoor. Kritiek is altijd welkom echter ben ik het nu gewoon eens niet met je eens
hahaha!
Ik zit nog even te denken, dat je, of je nu van voren of van achteren aan komt lopen, op zeker moment ook náást degene loopt die je passeert, namelijk op het moment van het passeren zelf. Een mooi moment om elkaar aan te kijken.
@Skin Dat hoeft ook helemaal niet. Leuker als het niet zo is. Dat scherp de geest.
Face-to-face passeren, zoals jij het noemt, daarbij passeer je dus elkaar. En in jouw verhaal wordt de ik gepasseerd. Immers: de mensen die me passeren.
Dat scherpt de geest bedoel je (even mierenneuken hoor). Als jij mij passeert en ik jou, dan passeren wij elkaar toch? Dan ben jij toch een mens dat mij passeert? En daarmee behoor je dan tot de mensen die mij passeren.
Ondanks al het denkwerk en het scherpen van de geest, blijf ik vinden dat iemand of iets passeren een beweging is waarbij iets of iemand wordt ingehaald.
Elkaar passeren is daarom niet hetzelfde als iemand of iets passeren.
En nee, ik zou jou niet willen passeren, wel tegenkomen.
@Skin, mooi. Onverwacht einde.
Dank je Desiree.
Nu zit ik me ook suf te piekeren over passeren. Passeren heeft vele betekenissen.
‘Mag ik even passeren?’ _–> ‘mag ik even voor u langs?’ of naast of achter.
Een hartje voor UnknownSkin <3voor het verhaal dat ik voor mij zie. Mensen ineengedoken in hun jas die, de schouders opgetrokken,de kraag van de jas omhoog tegen de gure wind, van voren en achter komende de hond passeren en hem even aankijken.