In een stoffige projectie
die kleine letters
horend bij de blauwdruk van het bestaan
die niemand in handen heeft
nauwelijks te lezen
bekijken
met
blijven lachen tot je een ons weegt
is wrang te weten
-ondanks getatoeëerd met accuzure tegenvallers-
mensen die veel weten en
denken kennis van zaken te hebben
dat die niet weten
-de beelden vloeien over in elkaar-
dat het stof in een bundel zonlicht
met een blasfemische irrelevantie dwaalt
in dit licht van het ontstaan
met de voeten in de modder
nooit door het stof gaand
geven zij
een nagenoeg bovenaards irrelevante mening
in kleine letters te lezen
waarbij ook ik soms
tot stof
krimp
zweven in het licht
wordt mogelijk
Ik pluk een reactie van Irma op een ander stukje, maar vind het hier echt van toepassing:
Je bent een woordkunstenaar. Ik voel dat het mooi geschreven is, maar begrijpen doe ik het niet…
Juist de kleine letters maken ’t vaak ingewikkeld.
Lousjekoesje en Levja dank voor jullie reactie.
mooi gedicht
José Dank je.
José Dank je.