“Schreeuw niet zo, ik ben niet doof,” riep de vrouw tegen haar man, terwijl hij het boodschappenwagentje een eindje verder duwde richting boter, kaas en eieren.
“Maar altijd als ik iets zeg, zeg je dat je het niet verstaat en moet ik het nog een keer zeggen,” brulde de man terug.
Met een verontwaardigde blik stopte hij bij de zuivel en zocht met zijn hoofd in de koeling het pak melk met de meest in de toekomst liggende datum.
“Heb je de boter al gepakt?” klonk het uit de verte.
“Wablief?” kreet de vrouw.
Terwijl hij de melk in het winkelwagentje deponeerde, blèrde de man terug: “Of je de boter al hebt gepakt.”
“Schreeuw niet zo, ik ben niet doof”.
@Mas, hahahaha….
Pfoe vermoeiend stel… Haha, leuk beschreven!
Het leest wat lekkerder als je steeds op een nieuwe regel begint als iemand anders aan het woord komt.
@Inge het is inderdaad beter te lezen zo. Tnx.
@Mas, beter zo!