“Ik ga niet met de trein!”
Ze is helemaal over de rooie.
Maar kind toch, het is helemaal niet eng. Er kan echt niks misgaan!
Je stapt in Heerenveen in, en stapt weer uit als de trein niet meer verdergaat. Dan ben je in Leeuwarden!
“En toch doe ik het niet!” Herhaald ze huilend.
Enkele maanden later.
“Mam, je hebt gelijk, het is super met de trein!
Je kunt er internetten en je komt de meest vreemde mensen tegen!
Vandaag zat ik bij Aart Staartjes in de trein en heb ik een oude vrouw geholpen, die niks van de kaartjespaal snapte!
Snap niet wat ik er zo eng aan vond!”
Zo zie je maar;”Eerst doen en dan pas oordelen meis!”
Als meid van ongeveer 14, is het toch bestwel eng om voor het eerst met de trein te gaan! Ik kan mij dit moment nog precies herineren! Ik was over de rooie! Mam hoe kan je nou denken dat ik alleen met de trein kan? Ik die zelfs tegen een slagboom op kan fietsen? Nou het was mijn moeder die me er doorheen gesleept heeft! Met trillen de benen ben ik in die trein gestapt! Met een smsje van mij moeder dat het wel goed zo komen! En ik deed het! Ik ging met de trein, zonder problemen en het ging nog goed ook! Nog sterker ik vond het zelfs leuk! Maar zonder mijn mama had ik dit nooit gedurfd!
Toe, schrijver, pas goed op je vrienden grammatica en spelling.
Lieve Illona, je was 16. Maar bedankt voor je mooie woorden<3
Als je Illona bedoelt, dat is mijn dochter en helaas heeft zij net als ik een lichte vorm van dislexie. Een Nederlanse schrijver zei ooit dit daarover: "Ik noem mijzelf een slechte speller" En werd toch gevraagd om het dictee te schrijven! Wil je weten wie het is, zoek dan onder: Adriaan van Dis
Maar gezien de formulering, neem ik maar aan dat het als compliment naar mij bedoelt is. Mijn dank daarvoor, Gregor Samsa
Ah, ja, dat kan een spannende stap zijn. Leuk stukje.
‘Herhaald ze huilend’ > Herhaalt met een t graag