Ze moest er van hoesten zoveel stof lag op haar.
Jaren stond ze in een hoek bij mijn vader in de schuur. Ooit hing ze als pronkstuk aan de muur bij mijn opa en oma. Genoten zij er elke keer van als ze er naar haar keken. Nu leek het alsof ze niets meer waard was. Alsof ze geen betekenis meer heeft voor iemand. Ze voelde zich verwaarloosd. Ze ging in opstand. Ze lichte nog één keer al haar kleuren in pracht en praal op, ze zag dit als haar laatste kans. Ze liet mijn vader zien wat ze nog waard was. Sinds vorige week hangt ze weer in een huiskamer te glunderen. Ze mag er weer zijn.
Andrea
Ik vind het verwarrend wie de ‘ze’ is.
Als je ‘het schilderij’ bedoelt dan past ‘ze’ niet.
Een paartaalzeurtjes:
– … als ze er naar haar keken >> als ze ernaar keken
– Alsof ze geen betekenis meer heeft voor iemand.>> …had…
– lichtTe
Het idee vind ik heel leuk.
@Andrea Eventjes de "ze"urpuntjes van @Leonardo nog laten corrigeren en jouw stukje is prima!
afgezien van de taalpunten, mooie rehabilitatie van schilderij
dank je wel allemaal
Een hartje als je er 120 woorden van maakt