Er valt even een stilte als hij de huiskamer in komt lopen.
Meerdere ogen bespieden hem van top tot teen.
Een lange, keurig uitziende jongeman staat naast haar.
Hij geeft de aanwezigen een hand en stelt zichzelf voor.
Ondertussen hoor je zijn brein ratelen om de andere namen te onthouden.
Onderling worden met ogen en kleine gebaren beoordelingen door de kamer gestuurd.
Knipoogjes, wenkbrauwen en knikjes.
Zij kijkt me ondertussen vragend aan. Ik probeer neutraal te kijken.
Uiteindelijk fluistert ze āEn, hoe vind je hem? Issie leuk?ā
Ik glimlach, knipoog, steek mijn beide duimen op.
āIs hij lief?ā fluister ik.
Ze blijft ja-knikken.
Het is niet haar eerste vriendje.
Maar alle begin is moeilijk.
Deze is in ieder geval goedgekeurd!
Prachtig verhaaltje, leuk geschreven.
Ik krijg straks (als het goed is) schoondochters te keuren. Dat lijkt me pas leuk!
Wat leuk geschreven, ik denk dat ik daar sta. Heel wat jaren geleden…
De ouders met grote kinderen herkennen dit vast. Leuk stukje.
Grote mensen met een goed geheugen herkennen dit ook helemaal. Mooi gedaan!
@Lorette Jammer dat je elke nieuwe zin, van dit mooie verhaal, op een nieuwe regel beging. Dat maakt het bijna een opsomming. Bij (hardop) lezen zorgt het voor haperingen in het verhaal.
Opmerking:
– Er valt even een stilte als hij de huiskamer in komt lopen.
Meerdere ogen bespieden hem van top tot teen.
Een lange, keurig uitziende jongeman staat naast haar.
Het is vreemd dat het om een hem gaat en dat er dan opeens een jongeman naast haar staat.
– Onderling
Het is de vraag wie er met onderling bedoeld worden.
De hem en haar of toch de andere aanwezigen?
Begrijpen doe ik het allemaal wel, maar taalkundig rammelt dat toch een beetje.