Er valt even een stilte als hij de huiskamer in komt lopen.
Meerdere ogen bespieden hem van top tot teen.
Een lange, keurig uitziende jongeman staat naast haar.
Hij geeft de aanwezigen een hand en stelt zichzelf voor.
Ondertussen hoor je zijn brein ratelen om de andere namen te onthouden.
Onderling worden met ogen en kleine gebaren beoordelingen door de kamer gestuurd.
Knipoogjes, wenkbrauwen en knikjes.
Zij kijkt me ondertussen vragend aan. Ik probeer neutraal te kijken.
Uiteindelijk fluistert ze “En, hoe vind je hem? Issie leuk?”
Ik glimlach, knipoog, steek mijn beide duimen op.
“Is hij lief?” fluister ik.
Ze blijft ja-knikken.
Het is niet haar eerste vriendje.
Maar alle begin is moeilijk.
Deze is in ieder geval goedgekeurd!
« Anoniem
Een complex begin »
« Anoniem Een complex begin »
Familie, Liefde, Mensen
Goedgekeurd
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Lorette of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
6 reacties
Reageren
« Anoniem Een complex begin »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Hallucinatie)
Kometen door Ron de Haas
Reacties
- Mien: Te dikke vingers of een te klein toetsenbord. 😂
- Han Maas: @Levja. Dat mis je zeker. Totaal overheen gelezen. Dank je!
- Levja: Ja, hier zou je wel kippenvel van krijgen. Is dit bewust of wervelde de vinger op en neer: ogrn wijd oprn
- Levja: Ja, heerlijk. De geur alleen al. En dan het liefst nog warme appeltaart. Met slagroom.
- Levja: Ik zou bijna schrijven: van de regen in de drup. Oeps, heb ik het al geschreven!
- Levja: Ja, tegenwoordig is de stabiliteit in een bedrijf niet altijd te vinden. Vaak draait alles erom het de...
- Levja: Ik kan er geen chocola van maken.
- Levja: Ik lees morgen nog een keertje, Han. Ik snap het niet helemaal. Nee, dat ging er bij ons niet. Mis ik hier...
- Levja: Ha Emanje, welkom hier op de 120W. Ik krijg een beeld van de grijze kater. Ik twijfel over: ‘Het was een...
- Willem Olierook: @Emanje, leuk verhaal.
- Willem Olierook: @Lisette, heel herkenbaar (in mijn vorige leven).
- Willem Olierook: @Nel, sommige schrijvers zit het altijd tegen :-) @Lousjekoesje, ja, bestaat echt.
- Lousjekoesje: Gelezen. Het blijft schrikken.
- Lousjekoesje: Heerlijke familiescene.
- Lousjekoesje: Herkenbaar: ik ben ook een schrijver die gauw is afgeleid, vooral door geluiden. Ik heb ook medelijden...
Recent
- Wervelwindjes
- Meegesmokkeld
- Willem wervelwind
- Kabouter Vleermus spreekt
- Tussentijd
- Deadline
- Pure eenvoud
- Wervelwind
- Consilium abeundi
- Schrijfoefeningen in de open lucht
Prachtig verhaaltje, leuk geschreven.
Ik krijg straks (als het goed is) schoondochters te keuren. Dat lijkt me pas leuk!
Wat leuk geschreven, ik denk dat ik daar sta. Heel wat jaren geleden…
De ouders met grote kinderen herkennen dit vast. Leuk stukje.
Grote mensen met een goed geheugen herkennen dit ook helemaal. Mooi gedaan!
@Lorette Jammer dat je elke nieuwe zin, van dit mooie verhaal, op een nieuwe regel beging. Dat maakt het bijna een opsomming. Bij (hardop) lezen zorgt het voor haperingen in het verhaal.
Opmerking:
– Er valt even een stilte als hij de huiskamer in komt lopen.
Meerdere ogen bespieden hem van top tot teen.
Een lange, keurig uitziende jongeman staat naast haar.
Het is vreemd dat het om een hem gaat en dat er dan opeens een jongeman naast haar staat.
– Onderling
Het is de vraag wie er met onderling bedoeld worden.
De hem en haar of toch de andere aanwezigen?
Begrijpen doe ik het allemaal wel, maar taalkundig rammelt dat toch een beetje.