Schrijf mee!
« »

Column, Communicatie, Maatschappij, Mensen

Doodverklaard

30 januari 2013 | 120w | Lisette | 3

Vandaag heb ik echt afscheid genomen. Zelf de begrafenis geregeld. Een tijd lang ben ik ervan uitgegaan dat ze altijd bij me zouden blijven. Dat ik niet zonder hen kon. Maar langzaam maar zeker begon de verandering. En elke keer bewoog ik mee. Ik paste me aan. Ik plooide me. Totdat ik niet verder meer kon. Het was buigen of barsten. Ik ben gebarsten. Heb lang in een dal gezeten. Eenmaal weer opgekrabbeld, bleek ik ze te zijn kwijt geraakt. Dat voelde kaal, onwennig. Vandaag was ik op een cursus. En toen hoorde ik mezelf zeggen dat ik ze nooit meer terugwilde. Targets, acquisities, rendabele uren: ik heb hen begraven. Mijn oude werkelijkheden heb ik weggedaan. Omdat ikzelf wilde doorleven.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Lisette of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

2 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »