Schrijf mee!
« »

Maatschappij, Mensen

Die vervloekte jeugdherinnering

19 augustus 2013 | 120w | Leonardo Pisano | 10

Het was fris, die augustusmorgen in Warschau. De kinderen liepen netjes twee-aan-twee naar de trein die ze naar hun bestemming zou brengen. Ze waren gekleed in wollen jasjes, schoon en keurig verzorgd, en ieder had een knapzak.
“Op de order staat: honderdvierenveertig kinderen. Jij zegt dat we er honderddrieënveertig hebben en een volwassen man? Wie is dat?”
“De directeur van het weeshuis,” zei ik. “Hij wil niet van zijn kinderen scheiden.”
Op dat moment begonnen de kinderen te zingen:

Wit en bruin en zwart en geel
Meng de kleuren gewoon dooreen
Mensen zijn nog steeds broers en zussen
Uit Ă©Ă©n vader en Ă©Ă©n moeder zijn we Ă©Ă©n!

“Tel die man maar als nummer honderdvierenveertig. Snel nu, we zijn al laat.”

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Leonardo Pisano of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

14 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »