‘De wereld draait wel door,’ waren zijn laatste woorden. En dat deed de wereld ook. Omdat de wielen van de trein ook gewoon doordraaiden. Behalve zijn leven stopte er die dag helemaal niets.
Dankzij hem kijk ik nooit naar het programma waar Matthijs van Nieuwkerk zo groot mee is geworden. Elke keer dat hij zijn introductie afratelde, kreeg ik een wee gevoel in mijn onderbuik. Ja, hij had gelijk. Daar hoef je alleen niet zo vrolijk over te doen.
Sterfelijkheid is een mooi en angstaanjagend iets.
Wie die jongen was? Geen idee. Ik weet alleen dat mijn trein drie uur vertraging opliep toen zijn lichaam tussen de wielen vandaan werd gepeuterd. Drie uur stilstand. En toch draaide mijn wereld door.
Beste Grim, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie