Mijn prins bij de put is geen kikvors. Ik verloor veel, maar het was geen gouden bal.
Wat mij betreft had hij de spullen die ik had laten verdwijnen, niet meer opgedoken. Mijn prins deed dat echter wel. Hij ging diep, heel diep en dat allemaal voor mij.
Alles bracht hij op het droge, mijn bagage. We keken er samen naar, ik ordende ze, ik liet ze drogen in de zon. Mijn eigen ballast moest ik een plek geven. Niet in de put, maar ergens in het landschap van mijn leven.
Die plek heeft het ook gekregen en de prins bleef trouw wachten, totdat ik al zijn moeite bekroonde met een zoen. Daardoor veranderde ik meer en meer in mezelf.
@liedelet, erg mooi.
Mooi.
Mooi! Zeker een hartje waard.
mooi Liedelet!
Prachtig beschreven!