In een weeshuis in Nepal: acht kinderen staan blij te springen. Een van de meisjes heeft op school een walnoot gekregen en die mee naar huis genomen om met haar “broertjes” en “zusjes” te delen. Alle kinderen zijn opgewonden door het idee zo meteen 1/8 noot te mogen eten. Ze hebben één probleem: hoe moet je zo’n noot kraken? Hierdoor zijn al hun andere problemen vergeten; het maakt even niet meer uit dat de vader van een van de kinderen heeft geprobeerd de organen van zijn zoontje te verkopen, of dat een van de kinderen 12 jaar alleen op straat geleefd heeft. Acht stralende gezichtjes kijken mij aan als ik met een notenkraker kom aanlopen. Soms is helpen niet ingewikkeld!
Beste Else, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie