Op de kleuterschool kon ik al lezen. Met dank aan mijn moeder en oudere zusje.
Opmerkelijk was, dat ik in de eerste klas van de lagere school, zoals deze toen werd genoemd, helemaal niet meekon. Achter in de klas had ik geen enkel idee wat de juffrouw op het bord schreef. Pas als ik naast mij in het schriftje van mijn klasgenootje keek, wist ik over welke letter het ging en dan had ik ineens het hoogste woord. Dus haalde de juf mij naar voren.
Nog werd het geschrevene niet helder, dus naar de oogarts en jawel, een brilletje.
Vanaf dat moment werd ik op het schoolplein uitgescholden voor brillenjood. Ik bedankte de pestkoppen hartelijk met de woorden: “Allebei waar.”
Tja, kinderen zijn hard, maar gelukkig kon jij weer meekomen op school!
Toch niet zwaar gepest, hoop ik
Nee, mij maakte het schelden niet uit @Gerda.
Veel te blij dat ik kon leren en lezen.
@Levja een herkenbaar verhaal
En toch ben ik altijd een brillenmens gebleven @Ineke. Wat er over gezegd werd en hoe ik werd genoemd. Te leergierig en nieuwsgierig.
@Levja Gelijk heb je!!