In mijn beleving was het bij het plaatselijke monument voor de gevallenen altijd koud, de toespraak van de burgemeester onverstaanbaar en duurde het te lang. Ik had geen behoefte meer om erbij te zijn, herdenken kon ik prima op de bank kijkend naar De Dam of, beter nog, de Waalsdorpervlakte. Thuis of ter plekke, we stonden allemaal bij hetzelfde stil.
Sinds een aantal jaren ga ik weer naar het monument, sta tijdens de herdenking wat achteraan, hoef niet alles te zien en woordelijk te verstaan. Kou voel ik niet, tijd speelt geen rol. Ter plekke of thuis, we staan allemaal bij hetzelfde stil. Tóch?
Ik wil niet laten doen vergeten waarom ik daar ben. Ik weet waarom ik er ben.
Beste parcovogel_3, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie