De ochtend begint zoals altijd: ik pak de weckfles, zeef de op bloemkool lijkende kefirkorrels in een vergiet, schenk uitgelekte yoghurt in een beker en spoel de korrels af met koud water voordat ze terug in een schone weckfles gaan. Giet nieuwe melk op de kefirkorrels, schud een paar keer en zet de weckfles terug. Ik voeg een dessertlepel lecithine granulaat aan de yoghurt toe en draai me om. Op een stoel zie ik de nonchalant weggelegde vier breipennen en één afgebreide sok liggen. Op de vensterbank staan sinds gisteren nieuwe sanseveria’s. Is dit nostalgie? Want kefir en lecithine granulaat hoorden bij mijn vader, sokken breien en sanseveria’s bij mijn moeder. Weerspiegelt in het raam zie ik mijn eigen metamorfose.
Recente reacties