Kinderbadjes lopen vol in stadstuinen en huiskatten liggen volledig voor pampus in de verse schaduw die de zon nog niet gebakken heeft. Ik hang de was op, op een plat dak waar ik niet stil kan staan omdat ik dan mijn voeten brand. De kleren drogen sneller dan ik ze op kan hangen. Oranje EK ijsjes smelten en laten een plakkerig spoor na in de keuken. Er is niks lekkerder dan een biertje in de zon, fris en koud, maar de 11 graden Celsius van vorige week spookt nog in mijn hoofd. Ik heb teveel kleren aan. Als de buurvrouw topless over de schutting hangt, besef ik dat ik óf hallucineer, óf echt mijn dikke winterdeken uit zal moeten trekken.
Warmte doet wat met mensen; jij beschrijft het.
Ja, en je activeert de lezer, want na de laatste regel wordt het verhaal in zijn fantasie voort gezet, een kenmerk van een goed verhaal. Alleen die nog niet door de zon gebakken schaduw: klinkt mooi, maar het is niet de schaduw die nog niet gebakken wordt, maar bv. de stenen waarop deze valt.
Wat die schaduw betreft…. de stenen worden gebakken wanneer er geen schaduw op valt. Hetgeen de schaduw veroorzaakt, wordt gebakken. Is in de vroege ochtend nog vers. Dat vind ik een mooi beeld. Zo lees ik het.
Die dikke winterdeken zou ook van de ik-persoon af kunnen glijden. Omdat je een deken om hebt, niet aan. Afglijden zou ook mooi passen bij het totale plaatje zoals de schrijver het hier schetst.
Opmerking: EK ijsjes zou naar mijn idee EK-ijsjes moeten zijn. Zie daarvoor: http://woordenlijst.org/leidraad/6/3/
Ik vind dit een goed geschreven verhaal en ik heb het graag gelezen.
Correct is het natuurlijk allerminst, maar Guus Meeuwis is ook groot geworden met zijn ‘lege fles wijn’.