ik ben op de vlucht en sta stil.
hij zal me vinden maar nooit krijgen.
ik zit gevangen tijdens mijn vrijheid.
hij schreeuwde op fluistertoon:
ga dood maar blijf bestaan.
ik plak mezelf vast terwijl ik loop.
ik lach met mijn mond zonder gezicht.
ik vermoord mezelf, ik ben al dood.
ik loop eenzaam te dwalen met iedereen om me heen.
ze lopen zonder lichaam.
ik ben anders toch lijk ik op hun.
hij staart me aan zonder ogen.
iedereen zuigt aan me trekt me mee toch ben ik alleen.
ik lig op de grond en vlieg weg.
hij is dood maar staat op.
hij voelt koud terwijl ik mijn hand verbrand.
nu ben ik het echt. helemaal zeker levenloos.
als je iets verder doorgaat met denken kom je er wel !!!
Vluchten kan niet meer!
zal ik het ooit begrijpen ? toen ik dit aan een zieke vriendin voorlas voelde ze zich veel beter. erger kan dus altijd: al dood zijn