Samen met neven en nichtjes zit ik op het strand een zandkasteel te bouwen. “Heb jij Manon gezien?” Pa kijkt me bezorgd aan. “Nee pap, misschien in het water?”. De andere volwassenen sussen mijn panische vader die zich wel vaker als moederkloek gedraagt. Hij ergert zich als over zijn bezorgdheid grapjes gemaakt worden. Plots sprint hij roepend en wijzend naar de waterkant en springt het water in. Even later komt hij met mijn slappe, levenloze nichtje, in zijn armen het water uit.
Mijn nichtje werd onmiddellijk naar het ziekenhuis gebracht. Het was kantje boord geweest. Jaren later kwam ik te weten dat mijn vader watervrees heeft, als hij al niet mijn held was dan werd hij dat op dat moment.
bezorgd
volwassenen
Thx Frank en aangepast.
(slaps own wrists)
Toch weer te snel gepost