Schrijf mee!
« »

Mensen, Poëzie

Spiegelbeeld

1 mei 2012 | 120w | Ineke Wolf | 22

Mijn eigen naam ben ik vergeten. Ik weet niet meer waar ik woon. De weg naar huis kan ik niet vinden, zelfs niet wanneer ik droom.
Iedere dag is nieuw voor mij en ik weet, het zal niet lang meer duren of ook de uren gaan aan mij voorbij, zonder dat ik merk dat er minuten waren.
Gezichten kan ik niet meer onthouden. Ik weet niet of ik jou gisteren heb ontmoet. Je spreekt mij aan met moeder maar wie ik ben, wie ik ooit was, dat weet ik niet.
Alleen wanneer ik in mijn spiegel kijk, zie ik nog iemand die ik werkelijk ken. “Lief moederke,” fluister ik dan “wat ben ik blij dat jij nog bij mij bent”.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Ineke Wolf of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

29 reacties

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »