Ik zou zo graag over geluid willen schrijven. Ik hoor het namelijk. Ze zijn hier. Geluiden uit een herinnering. Een herinnering van weleer. Het zijn van die oorverdovende geluiden. Je weet wel, geluiden die een ervaring duiden. Aankondigen. Afronden. Of een nieuwe tijd inluiden. Geluiden die geen letters kennen. Zich niet laten noemen. Niet laten vangen. En constant voor je begrip uitrennen. Het zijn de geluiden van het leven. Het luisterrijke. Het oorstrelende. Het kleurgevende. Ja. Daar zou ik wel over willen schrijven. Maar het heeft geen zin. Jullie horen ze niet. Dus dat zal altijd wel bij de wens van de gedachte blijven.
Heel mooi het onbeschrijflijke beschreven!