Schrijf mee!
« »

Communicatie, Familie

Papillottenleed

17 juli 2012 | 120w | Arenda | 3

Bij tijd en wijle galmt de geërgerde stem van mijn moeder nog steeds na in mijn hoofd.
‘Kind, zit toch eens stil.’
Elke zondagochtend werd ik op een harde keukenstoel neergezet en onderworpen aan een langdurige foltering.
Mijn sluike haar werd in plukken verdeeld en strak in stroken stof gewikkeld, hetgeen moest resulteren in prachtige pijpenkrullen.
En dat deed het ook. Tien minuten, hooguit. Daarna hing het even slap als tevoren.
Mamma zuchtte diep nadat ze het fiasco kritisch in ogenschouw had genomen, desondanks moest ik er elke zondagochtend opnieuw aan geloven.
Het trauma uit mijn jeugd ben ik te boven gekomen door mijn haren consequent heel kort te laten knippen. Voor mij nóóit meer krullen, maar mamma is boos.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Arenda of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »