Zes hangen netjes op een hangertje, zes anderen liggen opgevouwen op de bovenste plank en beneden ligt er nog één op de breinaalden. Als de symboliek tot me doordringt barst ik weer in huilen uit. Ieder jaar maakte ik een nieuwe trui voor hem, die hij dankbaar aanvaardde.
‘Ja, deze brengt me de winter weer door! Kom, even de zachtheid uitproberen.’
Het liep altijd uit op meer dan een knuffelpartij. En nu is hij weg.
‘Ik heb een ander.’
Geen nadere uitleg, alleen een deur die sloot.
Ik staar naar de kast en weet wat me te doen staat. Stuk voor stuk haal ik de breiwerken uit, tot ik mijn verleden ontrafeld heb en klaar ben voor een nieuw patroon.
Hoe geladen truien kunnen zijn…
@Hadeke Een mooi truiverhaal!
Prachtig geschreven!
Mooi en tragisch ik-verhaal; had ook in de derde persoon gekund.
Dank jullie wel.
icoon?
@fons: Wat is de overtreffende trap van het
Gek, maar lezend in de derde persoon komt het bij mij nog krachtiger over. Kwestie van smaak zullen we maar zeggen. Dat icoontje, is dat een smiley? Sorry, daarin ben ik niet goed thuis, heb er ook nooit op gelet, laat staan gebruikt.
Ontrafeld verleden…prachtig!
Mooi slot.
Aanvaarde=aanvaardde
Dank je wel, inmiddels aangepast.
aanvaarde of aanvaardde: een aardig voorbeeld van betekenisverschil vanwege een fout.
En ik heb er overheen gelezen. Terwijl ik het meerdere malen las. Ook een paar keer op de manier welke Fons voorstelde.
Ik zat een beetje met het onderwerp trui in mijn maag. Maar… zoals jij hier demonstreert, van ieder woord kun je iets moois maken, óók van zo’n trui. Voor de week om is ga ik ook nog op een truiiig verhaaltje broeden.
@fons na een paar keer herlezen, ben ik geneigd je gelijk te geven. Ik ga het niet veranderen, dat mag de lezer in zijn hoofd doen.
@hay ik ben benieuwd.
De Fonsmanier vind ik niet mooier. Ook niet beter.