Vlak voor 2013 maakt Oma een nieuwe start. Ik, 60 jaar,
werd zonet een “Movie Star”. Dit social network verkleint
de wereld tussen mij en mijn oudste kleinkind van tien jaar.
Wij willen elkaar graag vaker spreken, want we hebben een
onzichtbare link, al vanaf zijn peutertijd. Contact onderhouden
is helaas niet eenvoudig met gescheiden ouders. Onlangs
vertelde hij me van het online kindernetwerk “Movie Star”.
Je kunt er spelletjes doen, mooie outfits kiezen en chatten,
of stunten in het “Skatebord-Park”. Ongegeneerd heb ik me
geregistreerd, en mij meteen een leuke Ster-allure aangemeten.
Een hippe Oma ben ik nu, virtueel een jongedame. Morgen
treffen we elkaar om even te chatten. We vinden het
echt te gek, zo’n generatieloze hang-out plek!
Leuk en herkenbaar sentiment, gamen is niet alleen voor de jonkies maar verbindt generaties.
Leuk! Mooi om zo contact te houden.
Ik zou dit stukje liever in proza vorm dan poezie zien, denk ik. Het las wat ongemakkelijk.
Dank voor je reactie, Inge.
Ik had dit stukje als gedicht op mijn eigen Blog staan,
en aangepast aan 120 woorden, daar komt het door.
Is in ieder geval goed idee om er even opnieuw naar te kijken.
vr gr xp
Dank je G. J. voor je reactie.
Altijd leuk als je stukje gelezen wordt,
en er op gereageerd wordt.
vr gr xp
Lief stukje!
Dank je, Desiree,
vr gr xprito
Mooi, herkenbaar stukje. Ik ben het wel met Inge eens dat het ergens tussen proza en poëzie ‘zweeft’. Misschien kun je beter een duidelijke keuze maken.
Dank voor je reactie, Haye.
Goede feedback maakt / houdt ons scherp.
vr gr xprito
@Xprito4poetry Je zet een leuk beeld neer maar je zou er meer uit kunnen halen.
Dit leest voor mij niet als poëzie, en het hang m.i. ook niet tussen poëzie en proza in. Het is ook niet een stuk dat zich vlot laat lezen. Dat laatste komt vooral doordat je elke nieuwe zin op een nieuwe regel begint. Daardoor krijgt het geheel iets van een opsomming. Er lijkt geen natuurlijke verbinding te zijn tussen de voorgaande en volgende regels.
Wanneer je in de ik-vorm schrijft, is het vreemd om over “ons” te lezen, terwijl je daarmee niet de andere persoon uit je stuk bedoeld.
Kortom, hier kan best nog aan geschaafd worden, om iets mooiers te krijgen.
@Gerda, hier heb je mooi schaafwerk verricht.
Opmerking:
– en een leuke Ster-allure aangemeten.
Na ‘en’ zou je ‘me” of ‘mij’ kunnen/moeten schrijven. Omdat je je iets aanmeet.
Dank je, nog even doorschaven dus