Als je in je koffie roert valt meteen op hoeveel lawaai een lepeltje maakt in deze grote stille ruimte. Enigszins verschrikt door mijn eigen herrie kijk ik vlug om me heen of iemand anders ook gealarmeerd is. De rij met wachtenden kijkt in zijn geheel op. Zo’n 15 mensen staan met een betrokken gezicht in de rij. Geërgerde blikken, iemand slaakt een zucht en een derde tikt ongeduldig met zijn voet op de grond. Het is me wat zeg. Ik blader nog eens rustig door mijn ochtendblad. Wat mensen beweegt, hoe hun eindeloze geduld dagelijks op de proef wordt gesteld is voor mij elke dag een ontdekking. Als ik zo mijn koffie op heb, zal ik het loket burgerzaken openen.
Recente reacties