Niemand gebeld

8 oktober 2012 | 114w | Marianne Cramer |

8 |

Het is alweer ruim 12 jaar geleden dat mijn vader elke dag uitkeek naar mijn telefoontje.
Hij was ziek en de hele dag belden er mensen om te vragen hoe het ging.
Zelf belde ik een paar keer in de week, tot mijn moeder vertelde dat mijn vader zo uitkeek naar mijn telefoontje.
Op dagen dat ik niet belde, ook al had de telefoon roodgloeiend gestaan, zei hij aan het eind van de dag tegen mijn moeder: “wat is het stil, er heeft vandaag niemand gebeld”.
Vanaf dat moment tot zijn overlijden belde ik elke dag. En voor hem was dat elke dag feest.
Wat een geluk: de telefoon. Ver weg wordt zo dichtbij.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Marianne Cramer of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

8 De moeite waard?
Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!

soortgelijke stukjes

Dit is het eerste stukje van Marianne Cramer op 120w!
Beste Marianne Cramer, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.

Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!

De 120w-redactie

1 reactie

Op 10 okt 2012 om 18:37 schreef Inge17 het volgende (24w):
Heel mooi. Ik wilde eigenlijk iets zeggen over 6 woorden te weinig, maar misschien zijn dit precies de juiste woorden, niet meer en niet minder