De woonkamer werd slechts verlicht door de flat screen tv.
Edgar keek naar een stand-up komiek, die zo zijn best deed om grappig te zijn dat het zielig was. Het publiek dacht er ook zo over en lachte schijnheilig om de zwetende komiek.
Edgar nam een slok whisky. Huiverde. Ademde diep in. Heerlijk. Routine.
Hij zette het glas naast zich neer in de hoek van zijn chesterfieldbank.
Hij lachte, verdomme, de komiek had één goede grap, eentje over een alcoholist.
Edgar keek opzij, het glas whisky zat naast hem als een kameraad. Nee. Geen kameraad, maar familie. Wij houden van elkaar jij en ik.
Hij nam nog een slok, de dans herhaalde zich.
Slok. Huiver. Diep inademen. Heerlijk? Routine. Treurig!
Recente reacties