Mijn hond, mijn lieve schat. Vandaag moet ik haar in laten slapen. Het zal wennen zijn, mijn leven krijgt een andere wending. Onvermijdelijk. Deze strijd kan zij niet winnen, haar hele lichaam zit vol met kanker. Ik kijk haar diep in de ogen en probeer iets te herkennen waaruit ik kan afleiden of ze begrijpt wat er gaat gebeuren. Ik krijg een laatste lik over mijn gezicht. Het voelt nat en een beetje vreemd, maar dat deert me niet. Het zijn onze laatste momenten samen, ik wil dit koesteren. Dadelijk is ze dood. Ze krijgt een spuit en de dood doet zijn intrede. Na haar laatste zucht geeft de dood haar een ander aanzien. Anders, maar ze blijft mijn hond.
Heel treurig, mooi beschreven en voor mij helaas herkenbaar.