In de badkamer verdraaide ik mijn rug. Krak, pijn, uitstraling, huisarts, Ischias. Weken rustig aan en pijnstillers in overvloed ten spijt, maar echt overgaan deed het niet. Twee weken geleden bleek Ischias hernia te heten, en spoediger dan ik dacht lag ik ermee op afdeling C12, neurologie. Toen de afknellingen serieuzere signalen begonnen uit te zenden kwam er pas echt vaart in de zaak.
Zwaar beneveld en gesedeerd lig ik na de verkoeverkamer weer op de tweepersoonszaal.
Aan mijn bed zie ik de gezichten van mijn geliefden. Mijn jongste dochter is stilletjes en sip.
Op de vraag wat er aan de hand is, klinkt het teleurgesteld:
āIk dacht dat ze Mam helemaal gingen veranderen, maar ze is nog steeds hetzelfde.ā
Recente reacties