Donna Summer dood, las ik net. Mijn gedachten vlogen ver terug. Het was 1977. De zomerhit I feel love van Donna Summer was hip. Vreselijke disco, waar ik geheel niet van hield. Wij, fans van Pink Floyd, verfoeiden de discoscène.
Maar toch. Ik was tiener en kampeerde ergens op een Nederlandse camping. Het was een zwoele zomer. In een hete nacht. Op de zaterdagavonddisco van de camping viel ik in handen van ene Agnes uit Brabant. Niet alleen haar gee was zacht.
We waren jong, aangeschoten, geil en onbezonnen. Met Donna Summers ijle, biologerende klanken belandden we in mijn sheltertje. Daar verloren we ons in tienerseks. Onveilig, ongeoefend, maar wel oprecht gepassioneerd. Dit alles overdacht ik net.
I felt love.
Te snel gepost. Edit Pink Floyd; biologerende; belandden!
Summerlove.
Summertime blues.
Aangepast
Dank Frank, jammer dat je dat als schrijver zelf niet achteraf kunt. Ik weet; moet ik maar niet te snel pusten. Ik wilde gister actueel zijn.
@Bob, ik zal zoiets binnenkort eens regelen.