Ze draaide linksom, zette een stap naar achter, ze draaide rechtsom en streek haar rok glad. Een pluk haar duwde ze terug achter haar oor en boog dichter naar de spiegel. Zwijgend keek ze haar spiegelbeeld aan. Plots draaide ze zich resoluut om en vertrok. Somber liep ze over straat. Ze keek niet naar haar weerspiegeling in de etalages maar probeerde mensen en regenplassen op het trottoir te ontwijken. Hij zat al op haar te wachten in het café. Ze keek hem treurig aan. “Ik heb het gezien” zuchtte ze, “het is nu echt herfst geworden. Grijze haren, rimpels, pigmentvlekken op mijn handen en mijn lijf doet ’s ochtend zeer.” “De herfst is mijn favoriete seizoen” en hij kuste haar.
Een mooi, met een mooi sfeerbeeld.
Opmerking: Wanneer het in de tegenwoordige tijd geschreven zou zijn en ook nog in de ik-vorm, zou de(ze) lezer nog meer het verhaal ingesleurd kunnen worden.
dank voor de tip Ineke!
@Mieke, ik heb het gedaan, met je mooie verhaal en het resultaat bevalt me wel.
Plaatsen dan!
Hij is heel erg lief.
Zo`n opmerking moet ik maar onthouden.
Mooie 120w.