Homerus verhaalde over deze wellicht eerste femme fatale uit de oudheid. De Trojaanse oorlog staat toch indrukwekkend op haar CV. Dat zoveel jaar na dato een bijna naamgenote het met minder opzienbarende prestaties moet doen, wekt geen bevreemding. Een heuse oorlog; kom daar tegenwoordig maar eens om.
Heleen van Royen verhaalt over hedendaagse fatale vrouwen en doet het publicitair voorkomen, alsof zij ook tot deze dubieuze subcategorie behoort. Ze afficheert haarzelf als stout. Haar boekjes, kwistig gelardeerd met seks, zijn een lust voor de leesgrage bouquetreeks-adept, welke zich met verve vijftig tinten verlustigt.
Heleen heeft echter zelfspot. Ze beseft terdege: Geef het volk wat het wil. Haar adagium op Twitter luidt: “The art of writing is highly overrated”. Touché Heleen!
Dit was het zesde en tevens laatste stukje met de flamboyante Heleen van Royen als heldin. Op 120w zijn chronologisch de volgende zes titels verschenen: De verboden vruchten van Heleen van Royen, Heleens wilde dromen, Heleens quasi-sexy spiegelfoto’s, 69 met Heleen. Kruisbestuiving en tot slot Helena van Troje. Was ze dan toch mijn muze?
Bob, ik ben zo vrij geweest voor een ieders leesgemak de genoemde stukjes van een linkje te voorzien.
Dank, Frank.
Ex abundantia cordis os loquitor
Odi et amo.