Als ik kinderen had dan had hier had zomaar een foto van mij met een heel lief, leuk en bijzonder schattig driejarig peutertje, met ontbrekende melktand linksvoor en scheef afgeknipte pony die op mijn schouders zittend mijn bril aan het vingerverven was, kunnen staan. Had zomaar gekund..
Maar hé! Dan had hier wel een vaag fotootje met naturel genepte vetvlekken gestaan van het type waarmee je vijftien jaar geleden op hoge poten naar een fotograaf gestiefeld was omdat ie nooit in het mapje had mogen zitten wegens enorm mislukt. Maar het had dus gekund.. Facebookers zouden het prachtig hebben gevonden.
Maar helaas, ik heb geen kinderen, maak scherpe dierenfoto’s en doe alleen wazig met woorden. Instagrammar of zoiets. Three loses..
@Gerard Goed geschreven.
Opmerking:
Je schrijft tweemaal twee punten aan het eind van een zin.
Wanneer je bedoeld hebt dat de lezer daar zelf aanvullend moet denken, dan zou je het beste een beletselteken kunnen plaatsen, ofwel drie punten. Die horen los van het woord te staan. Hier te 120w telt zo een beletselteken niet als een woord.
Een lezer mag altijd aanvullend denken maar moet niks. Met die twee punten geef ik de stilte aan die ik bij normaal praten gebruik om even wat te laten bezinken. Gewoon een iets langere pauze achter een zin dus.
@Gerard ik begrijp je, mag ik het wel lelijk vinden?