“Pap, moet ik nog lang fietsen?”
“Niet zo heel lang meer knul, mama zal het eten wel bijna klaar hebben.”
“Pap, waarom hoeft Els nooit te fietsen?”
“Die moet later ook fietsen, maar nu is ze nog te klein en kan moeilijk bij de trappers.”
“Waarom fiets jij nooit meer pap?”
“Ik heb een liesbreuk van al dat fietsen, maar gelukkig kan jij het nu overnemen.”
Mijn vrouw komt uit de keuken met een dampende schaal aardappels . “Stop maar met trappen Bart, het eten is klaar. Mama heeft geen stroom meer nodig.” Mij vrouw zegt ernstig: “Zakte de olieprijs maar weer eens onder de duizend dollar per vat, dan konden we één dag in de week zonder fietsen koken.”
Ook hier vind ik het jammer dat je met het verhaal niet meedoet aan de wedstrijd,
Thx Ineke, ben al blij als ik zo nu en dan een vermakelijk verhaaltje schrijf
Het is vaker dan nu en dan
Zeer vereerd