Het was het eerste stuk in echt Latijn dat ik klassikaal gelezen heb, Pyramus en Thisbe, uit Ovidius’ Metamorphoses. Een draak van een verhaal over een misverstand rond twee gelieven die bijeen niet kunnen komen, afspreken buiten de stad bij een grot, zelfmoord plegend omdat de ander door een leeuw verscheurd is omdat er een kledingstuk los bij de grot lag.
Maar wat als Pyramus (of Thisbe) zich alvast had uitgekleed, en zijn/haar lief verbeidde in die grot, en – zij het weinig subtiel maar veelzeggend genoeg – wilde symboliseren hoezeer hij/zij zich verheugde op het komend minnespel?
Geen twee doden, mooie afloop – en misschien wel helemaal geen verhaal, zeker geen draak. Pyramus en Thisbe gemetamorfoseerd tot gelukkig stel.
Recente reacties